γράφει ο Μανώλης Δημελλάς “Τούρκοι στο Λευκό, ακούστε χριστιανοί, πατήσαν οι Τούρτσοι στο Λευκό”. H γυναίκα έκραζε αλαφιασμένη, πηδούσε πάνω στα δώματα των σπιτιών κι έδειχνε με τρόμο προς τη…
Κατηγορία: Στα χέρια της Ιταλίας
Ο διάσημος Άγγελο Καβαλλάρο, τιμή και καμάρι της Καρπάθου
γράφει ο Μανώλης Δημελλάς – φωτογραφία Καλλιόπη Μαλλόφτη Ήταν μόλις πέντε χρονών όταν ζήτησε ένα βιολί για Χριστουγεννιάτικο δώρο, λίγα χρόνια αργότερα βρέθηκε με μια μουσική μπάντα και δεν δίστασε να…
Η πρόβα θανάτου του Βασίλη Μελασσιανού
γράφει ο Μανώλης Δημελλάς Γεννημένος στο προηγούμενο αιώνα, γύρω στα 1870, ο Βασίλης ήταν μαθημένος στα τούρκικα φέσια, έπειτα στα ιταλικά μαντολίνα και στο τέλος πια, γνώρισε και τις…
Ο λόγιος του μαρμάρου Γιάννης Μοσχούλης
γράφει ο Μανώλης Δημελλάς Με καταγωγή από τις Πυλές Καρπάθου, ο Μοσχούλης ήταν γιος του Μανώλη Μοσχούλη (ή Επιτρόπου) και μητέρα ήταν η Σεβαστή Παραγιού. Δεινός ρήτορας αλλά και…
Το φονικό του πρωτομάρτυρα Ολυμπίτη Νιοτή, 22 χρόνια πριν την Επανάσταση της Καρπάθου, γράφει ο Μανώλης Δημελλάς
75 χρόνια από την Επανάσταση της 5ης Οκτωβρίου 1944 και στις φετινές εορταστικές εκδηλώσεις η Κάρπαθος φέρνει στην μνήμη της τα αιματηρά γεγονότα του 1922 και τον φόνο του…
Μενετές. Στο καφενεάκι του μαχαίρα
γράφει ο Μανώλης Δημελλάς Κουβέντα δεν έπαιρνες για τη μαύρη ζωή μέσα στις μίνες από τον Χατζηνικόλα. Σπάνια έδινε σημασία στις φήμες και τις απόριες, για τις επιθέσεις στις…
14 χρόνια και 14 μέρες από τη ζωή ενός Καρπάθιου
γράφει ο Μανώλης δημελλάς Ένας πιτσιρίκος όλο σκέρτσο και παιγνίδι, αυτός ήταν ο Νίκος Μ. Χατζηγεωργίου, αθώο πειραχτήρι, από τα παιδιά που σε κάνουν να μη σταματάς τα γέλια…
Δεσπότης Καρπάθου Γερμανός. Φωτεινά πρόσωπα στο σκοτεινό παρελθόν,γράφει ο Μανώλης Δημελλάς
Έβγαλε το εξάσφαιρο περίστροφο από τον σάκο του, κρυμμένο, συντιλυγμένο όπως ήταν μέσα σε μια πουκαμίσα, κανείς, ακόμη, δεν το είχε πάρει χαμπάρι. Από το καϊκι το νησί…
Στις πανωκάαλες ημέρες του Ιούλη
γράφει ο Μανώλης Δημελλάς Πιάνοντας την ευθεία προς το αεροδρόμιο, στον Αφιάρτη της Καρπάθου, ούτε που σκέφτεσαι πως υπάρχουν άνθρωποι που περνούν χρόνοκαιρο εδώ πάνω στο ξερό κίτρινο, άγονο…