γράφει ο Μανώλης Δημελλάς Τα φώτα στη σκηνή του χρόνου σβήνουν και συνήθως μαζί τους παρασύρουν τα ονόματα και τις ιστορίες των ηρώων, τι κάνουν να μοιάζουν με τρομερά πρωινά…
Κατηγορία: 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος
Μια παλαράγρα με τη ΝΕΑ ΕΛΠΙΔΑ
Όλα τα χρόνια του ήταν βουτηγμένα στην αρμύρα, νησιώτης με πατέρα και προγόνους δεινούς ναυτικούς. Για τον Γιάννη Λάμπρου οι θαλασσινοί δρόμοι ήταν πιο σταθεροί ακόμη κι από κείνα τα…
Ο φρικτός φόνος του Alessandro Orofino, γράφει ο Μανώλης Δημελλάς
Ευτυχία θα πει ελευθερία, ελπίδα, άντε κι ένα ζεστό φασκόμηλο! Ίσως να μη πολυσυμφωνείτε, όμως σα θα διαβάσετε την ιστορία του ταλαίπωρου Alessandro ίσως να κάνετε στροφή κι αλλάξετε…
Όταν η ιταλική λογοκρισία καταδίκασε εννιά Δωδεκανήσιες, γράφει ο Μανώλης Δημελλάς
Η αντάρα στο λιμάνι ήταν πρωτόγνωρη, αξιωματικοί επιτηρούσαν και κατέγραφαν το υλικό, καραμπινιέροι και αχθοφόροι μπαινόβγαιναν από το πλοίο, ιδροκοπούσαν καθώς ξεφόρτωναν ασήκωτα ξύλινα κουτιά γεμάτα οπλισμό, κανόνια και ό,τι…
Ο Κέδρος της Καρπάθου
Ήταν σε κάποιο κοντινό γλυκό κι ανέμελο καλοκαιράκι, η μικρή παρέα κατέβαινε από τον πίσω δρόμο, είχε προορισμό σε μια από τις πολλές παραλίες του Αφιάρτη. Εκεί στο ύψος του…
Γιώργος Γενναρόπουλος, ο «πατέρας» της Καρπάθου
Μας δίδαξαν πως σήμερα 71η επέτειος ενσωμάτωσης είναι η πιο λαμπερή, η πιο ελληνική μέρα της Δωδεκανήσου κι όμως δεν είναι ακριβώς έτσι! Όπως καταγράφει ο πάντοτε επίκαιρος Δωδεκανήσιος δημοσιογράφος…
Αναστάσης Άγγελος. Ένας ευαίσθητος επαναστάτης
Αναρωτιόμαστε συχνά και απορούμε, μα ποιοί να είναι εκείνοι, οι φωτισμένοι, που ξεκινούν ή συμμετέχουν στους ξεσηκωμούς και ανάβουν με τα κορμιά τους τις αληθινές επαναστάσεις; Ειδικά τέτοιες μέρες…
Domenico Vittorio Sancristoforo, ο ερωδιός της Δωδεκανήσου
Μετά τη συνθηκολόγηση που υπέγραψε ο στρατηγός P. Badoglio, ο Ιταλικός στρατός της Καρπάθου παραδόθηκε δίχως την παραμικρή αντίσταση στους 800 Γερμανούς που από τις 6 Σεπτέβρη 1943, εμφανίστηκαν στο…
Ένας αληθινά γενναίος έρωτας. Η Ζωή κι ο Σέρτζιο Γκατούλη
Η πρώτη φορά που άκουσα για ποδηλατάδες και πεταλάρισμα στην Κάρπαθο ήταν από τον Γιάννη Μελισσινό, γελούσαν και τα μάτια του όποτε θυμόταν την ιστορία για το ποδήλατο, μαζί…